Kamienne Kręgi W Polsce

Miejsca Szczególnych Mocy

 Kamienne Kręgi - Kromlechy z celtyckiego znaczy wygięty – kamień, oznacza krąg zbudowany z ustawionych pionowo kamieni, wokół ważnego miejsca kultu są jednym z przejawów kultury megalitycznej, która narodziła się najprawdopodobniej ok VII tysiąclecia, p.n.e. W północnej Afryce, na podstawie odkrycia najstarszych kręgów kamiennych w Gebel Nabta (Egipt) datowanych wstępnie na nawet 7000 tyś lat p.n.e. Które nastąpiło w kwietniu 1999. Odkrycia dokonali naukowcy z ekspedycji archeologicznej PAN... Kultura Megalityczna była obecna również w innych częściach świata, jednakże jej europejska odmiana jest najbardziej charakterystyczna. Najbardziej charakterystycznymi przejawami europejskiej kultury megalitycznej (Megalit, czyli Megas lithos z greki oznacza wielki kamień) są właśnie kręgi kamienne oraz dolmeny, czyli grobowce z conajmniej 3 a i więcej kamieni i Menhiry pojedyncze pionowo stojące kamienie, jak przypuszczają specjaliści w europie pojawiły się w 3700 lat p.n.e. Stawiane były w neolicie oraz w epoce brązu, wstępnie na terenach Bretanii, Anglii i Irlandii, następnie rozpowszechniły się na inne regiony Europy, Azji głównie Indie i Japonia, obu Amerykach, Australii i na niektórych wyspach Oceanu Spokojnego. W Polsce można je spotkać na całym Pomorzu w wielu miejscach. Wszystkie te budowle łączą w sobie wspólnotę kulturową, przejawiającą się w sposobie konstruowania gdyż głazy nie są ustawione przypadkowo, lecz zgodnie z pewnym matematyczno-geograficznym schematem przy tym oparte o wspólną jednostkę miary, a więc można przypuszczać, iż był używane w tym samym celu, przyjmuje się założenie, że były używane jako obserwatoria Słońca czy też świątynie Słońca, do przewidywania zaćmień oraz pozycji ciał niebieskich. Kamienne Kręgi często były orientowane wzdłuż linii wschodzącego słońca lub księżyca i związane z określonymi porami roku, co pozwala wysnuć wniosek, iż sezonowość była dla ówczesnych ludów bardzo ważna. W środkowym neolicie od 3700 p.n.e. do 2500 p.n.e. Kamienne kręgi zaczęły się pojawiać w północnych regionach wysp Brytyjskich, raczej przy brzegach morskich. W osi przemysłowej Langdale w Lake District znajduje się najwięcej z wczesnych tego typu obiektów. 

Kamienne Kręgi

Odry

 Odry to wieś kaszubska położona w województwie pomorskim, powiecie Chojnickim, gmina Czersk na turystycznym Szlaku Kamiennych Kręgów. W sąsiedztwie miejscowości przepływa rzeka Wda.

W pobliżu wsi znajduje się rezerwat archeologiczny jak również przyrodniczy ze względu na rzadkie porosty (86 gatunków) typowe dla ostatniego okresu zlodowacenia zwykle obserwowanych wyłącznie na terenach wysokogórskich, które odkryto na 300 głazach. Odry to największa w Polsce, a drugie w Europie, skupisko kamiennych kręgów, cmentarzysko Gotów i Gepidów z I i II wieku n.e. Znajduje się tam 10 całych kręgów i 2 częściowo zachowane oraz ponad 600 grobów z różnych okresów historycznych.

Dojazd do Kamiennych Kręgów w Odrach znajduje się 10 km na północ od Czerska, skąd prowadzi asfaltowa szosa, wyraźnie oznaczona w centrum Czerska. Krótsza droga prowadzi przez las z Czarnej Wody do Wojtala, gdzie przejeżdża się przez most na Wdzie. Odległość z Wojtala do kręgów w Odrach wynosi 3 km.

Istnieje spór, co do datowania powstania samych kamiennych kręgów, wszystko wskazuje, że są one o wiele starsze a Ludy Gockie jedynie je zaadaptowały na swoje potrzeby czyniąc między innymi miejscem kultowym, narad plemiennych i pochówku..... Sama obecność i wpływ na kamienne kręgi Gotów nie budzi żadnej, watpliwości ze względu właśnie na cmentarzysko kultury wielbarskiej przypisywane wędrówce Gotów i Gepidów ze Skandynawii nad Morze Czarne. Cmentarzysko leży na wschodnim brzegu Czarnej Wody w pobliżu wsi Odry i zajmuje ok. 8 hektarów na terenie rezerwatu przyrody Kamienne Kręgi. Obejmuje ok. 30 kurhanów, często oznaczonych stelą. Badania archeologiczne potwierdzają, że Kamienne Kręgi w Odrach były miejscem zwoływania rodowo-plemiennych zgromadzeń wiecowych, tzw. tingów oraz miejscem grzebania zmarłych.

Kamienne Kręgi

Węsiory

Węsiory to wieś kaszubska położona w województwie pomorskim znajdująca się ok. 60 km na południowy zachód od kręgów w Odrach, w powiecie kartuskim, w gminie Sulęczyno na Pojezierzu Kaszubskim przy drodze wojewódzkiej nr 228. Miejscowość znajduje się na turystycznym Szlaku zielonym Kamiennych Kręgów. W odróżnieniu od Odrów, będących pod ochroną prawną, Węsiory są pod opieką społeczną Stowarzyszenia Badań Kamiennych Kręgów z Gdyni.

W pobliżu wsi na wzgórzu nad jeziorem Długie, zachowały się kamienne kręgi i cmentarzysko Gotów z I-III wieku. Z kamiennych kregów zachowały się trzy kręgi i część czwartego(Królewski, Strażnika, wojownik, Spotkań) oraz 20 kurhanów, i około 130 późniejszych grobów płaskich zaznaczonych kamieniami. Prawdopodobnie pierwotny układ megalitów był odzwierciedleniem gwiazdozbioru Plejad i mógł służyć do obserwacji ich ruchu. Ciekawym jest występowanie różnych zjawiska w postaci ruchomych punktów świetlnych. Średnica największego kręgu wynosi 26 metrów i ułożona jest z kamieni wystających z gruntu ok 1,5 m, Średnica największych kurhanów przekracza 10 metrów. Pośrodku niektórych znajdują się kamienne stele. Tylko jeden krąg jest na odsłoniętej polance, reszta wtopiona jest w las. Kurchany i groby ciałopalne lub szkieletowe znajdują się w różnych miejscach w obrębie kręgów. Kurhany mają koliste podstawy o średnicy od 4 do 16 metrów i niekiedy również stele kamienne na szczycie. Muzeum Archeologiczne w Gdańsku udostępnia w swoich gablotach bardzo dużo zabytków znalezionych w cmentarzysku w Węsiorach. Podobna biżuteria i przedmioty codziennego użytku są udostępniane w muzeum w Toledo (Hiszpania) - tam właśnie dotarli Goci i Gepidzi szukając swojego miejsca do życia. Na cmentarzysku rozróżniamy, kurhany z kręgami koncentrycznymi, kurhany ze stelami i bez nich, groby płaskie ze stelarni i bez nich. Ponad to wszystko królują jednak Kamienne kręgi.... Kręgi są położone w lesie oraz nad jeziorem, co sprzyja dodatkowo skupieni i wyciszeniu.

Kamienne Kręgi

Babi Dół

Babi Dół w sąsiedztwie Borcz, Trątkownica, województwo pomorskie. Miejscowość leży na trasie z Trójmiasta do Kościerzyny. Jadąc z Trójmiasta zaraz za miejscowością Babi Dół należy skręcić w prawo w pierwszą leśną drogę i dalej prosto około 2,5 km terenu nie jest zabezpieczony i nikt go nie pilnuje. Oznakowany jedynie przy drodze tablicami informacyjnymi i na parkingu leśnymj.

Otaczający Kamienne Kregi teren to bardzo ładnie położony-las iglasto-liściasty, ale same kręgi zostały bardzo mocno zdewastowane i są umiejscowione na polanie powstałej po wycince lasu, widoczne jest 5 kurhanów, dwa kręgi i kilka dość luźno porostawionych kamieni, ale tak naprawdę tylko jeden z kregów pozostał w nienaruszonym stanie do naszych czasów i choć jest mało widoczny ze względu na porastające jego wnętrze młode krzaki a latem wysokie nieskoszone trawy to i tak wart jest odwiedzin.

Miejsce sprawia wrażenie opuszczonego i zapomnianego, choć jest systematycznie przekopywane przez archeologów, lecz nikt terenu nie zabezpiecza i nikt go nie dozoruje. Jedynie tablice informacyjne przy drodze i na małym parkingu leśnym zwracają na niego uwagę. Megality w Babim Dole oryginalnie składały się z trzech gróp kamiennych krętgów.

"Krąg I znajduje się po wschodniej stronie obiektu. Nie ma w nim kamienia centralnego. Pierwszy wieniec kamienny składa się z 6 kamieni (pierwotnie 8) usytuowanych w odległości 5m (12 łokci celtyckich) oraz z jednego kamienia usytuowanego bliżej (4,2m). Drugi wieniec - bardziej niekompletny - pozostały tylko 4 kamienie w odległości 8,6m (21 łokci celtyckich). Pozostałością drugiego lub trzeciego wieńca albo niezależnym kamieniem jest jeszcze jeden monolit usytuowany w odległości 10,6m. Na południe w odległości 10,2m od środka znajduje się płaski kamień, który mógł pełnić funkcję ołtarza.

Kamienne Kręgi

Leśno-Trątkownica

 Leśno to niewielka wieś znajdująca się w gminie Brusy powiat Chojnicki na Kaszubach. Leśno jest położona między dwoma niedużymi jeziorami na skraju Zaborskiego Parku Krajobrazowego. Rezerwat archeologiczny, w którym znajduje się również kamienny kręg, którego moc przyciągała do siebie odległe w czasie i kulturowo różne społeczności zamieszkujące na przestrzeni wieków te ziemie, świadectwem, czego są liczne kurhany i groby związane z pochówkiem z przełomu naszej ery znajduje się dokładnie, pomiedzy Leśnem a Trątkownicą gm. Somonino, powiat kartuski na prawym brzegu Raduni......

Badania prowadzone w okolicy potwierdziły, że na południe od jeziora Leśno Górne leży cmentarzysko, w którym znajdują się groby z różnych epok oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie kamienne kręgi. Najstarsze z grobów należą do kultury pomorskiej. W ich sąsiedztwie odkryto także 15 kurhanów opasanych kręgami kamiennymi związanych z osadnictwem gockimi, ponad 57 grobów popielnicowych ludności kultury wielbarskiej z pierwszych wieków naszej ery, Znaleziono także 20 grobów skrzynkowych oraz 7 grobów jamowych i popielnicowych z urnami twarzowymi ludności kultury pomorskiej z końca epoki brązu (VIII-VI w. p.n.e.).

 Tak bliskie sąsiedztwo grobów różnych cywilizacyjnie społeczności świadczy o dużym wpływie tego miejsca na różne kulturowo i odległe od siebie w czasie społeczności, co jest w moim przekonaniu jednym z wielu pośrednich dowodów na to, że dla ludności zamieszkującej okolice, kamienne kręgi są reliktem jeszcze bardziej zamierzchłej przeszłości, wpływającym na ówczesna świadomość tak mocno, że chowali swoich najznamienitszych bliskich w sąsiedztwie miejsca dla nich szczególnego......A to jeszcze nie koniec, bo w pobliżu odkryto jeszcze jedną tajemniczą nekropolię, gdzie odsłonięto do tej pory 26 grobów ciałopalnych popielnicowych i jamowych. I, jakby tego było mało, archeolodzy znaleźli w okolicy ślady osady z wczesnej epoki żelaza (V-III w. p.n.e.) i okresu rzymskiego.......

 Podobnego odkrycia dokonano także w leżących 20 kilometrów na południowy wschód Odrach, w których również datowanie całego stanowiska archeologicznego umiejscawia się błędnie na okres w okolicy przełomu naszej ery. Przy czym nie podważa się datowania samych kurhanów i grobów ciepłopalnych a jedynie błędne w moim mniemaniu określenie wieku powstania kamiennych kregów.....

Kamienne Kręgi

Grzybnica

Kamienne Kręgi położone są w Lesie Grzybnickim, około 2 km od Mostowa. Rezerwat obejmuje uroczysko leśne o powierzchni około 3 ha. Uważa się, że jest to miejsce mocy o bardzo silnym promieniowaniu i negatywnym i pozytywnym. Rezerwat leży około 20 km na południe od Koszalina, w pobliżu trasy krajowej nr 11, na lewym brzegu rzeki Radew. Znajduje się w strefie chronionego krajobrazu Doliny Radwi. Można do niego dojść lub dojechać oznakowanymi szlakami turystycznymi. Idąc pieszym szlakiem zielonym napotykamy kręgi I i II. Do tego miejsca prowadzi także zielony szlak rowerowy "Gotów". Istnieje możliwość dojazdu samochodem do rezerwatu niespełna 2 km leśną drogą z postoju na trasie krajowej nr 11 usytuowanego między Mostowem a wsią Grzybnica. Trasę dojazdu oznakowano drogowskazami "zabytek archeologiczny". Na terenie rezerwatu znajduje się śródleśny parking z wiatą przeciwdeszczową oraz tablice informacyjne dotyczące badań wykopaliskowych przeprowadzonych na tym terenie.

 Rezerwat "Kamienne Kręgi" został utworzony w 1979 roku na wniosek Wojewody Koszalińskiego za zgodą Ministerstwa Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego przy poparciu Ministerstwa Kultury i Sztuki. Organizacją rezerwatu i badań zajmował się Wojewódzki Konserwator zabytków w Koszalinie. Badania w latach 1974 - 1986 prowadził Ryszard Wołągiewicz z Muzeum Narodowego w Szczecinie. Opiekę merytoryczną nad obiektem sprawuje Muzeum w Koszalinie, zagospodarowaniem rezerwatu zajmuje się Nadleśnictwo w Bobolicach.

 Archeolodzy przyznają, że nurtuje ich zagadka, w jaki sposób kamienne konstrukcje, charakterystyczne dla tradycji ludów skandynawskich znalazły się na Pomorzu. Struktura kamienia i jakość jego obróbki każe przypuszczać, że został on przeniesiony z innych terenów. Najbardziej prawdopodobna hipoteza zakłada, iż na pomorskich postaciach jeszcze przed końcem pierwszego wieku naszej ery pojawili się Goci - lud wywodzący się z mitycznej wyspy Skandza, skąd wyruszyli w poszukiwaniu swojej nowej ojczyzny, prawdopodobnie zmuszeni do emigracji przez wysoki przyrost naturalny, a być może także wabieni mitem potęgi i bogactwa Cesarstwa Rzymskiego, Odkryte przez archeologów przedmioty z wyposażenia grobów należą do kultury wielbarskiej na podstawie, których jest tatowane całe stanowisko archeologiczne.......

Cmentarzysko Megalityczne      

Borkowo

Cmentarzysko Megalityczne Borkowo Cmentarzysko w Borkowie gmina Malechowo, pod opieką stowarzyszenia społecznościowego "Mała Ojczyzna" z Borkowa. Drogowskazy do "Megalitu" widoczne są w 4 miejscach na trasie Szczecin - Gdynia, dojazd jest dobrze oznakowany. Stowarzyszenie eksploatuje tematykę archeologiczną tworząc modele i nawiązania do dawnych obiektów (grobowców, kurhanów, pieców, szałasów...) Organizując również festyny archeologiczne. Ciekawostką jest mapa świata ułożona z kamieni, do oglądania, której wybudowano specjalną platformę. Przy części stanowisk wyeksponowane tablice.....

W wyniku rozpoznanego archeologicznie terenu, w obrębie wsi Borkowo zlokalizowano 32 stanowiska, z czego połowa przypada na znaleziska z okresu neolitu i tyleż samo na osadnictwo wczesnośredniowieczne X - XI wiek i średniowieczne XIV - XV wiek, to ostatnie zarejestrowano zwłaszcza w obrębie starej zabudowy wsi. W kilku miejscach rozpoznano ludność łużycko-pomorską. Zanim, więc osiedlili się tutaj Słowianie, którzy być może zaznaczyli swój ślad w nazwie wsi Borkowo, lasku sosnowego Borek, wzgórza Pottack, strumienia Bigalla. Teren ten najpierw zamieszkiwała ludność, która pozostawiła po sobie, ocalałe do dzisiaj, okazałe kamienne Megality. Na miejscu cmentarzyska rozpoznać można nieregularny prostokąt z rzędami kamieni, na których stropie znajdują się 4 potężne głazy, każdy z nich o długości 2 m i szerokości 1 m. Głazy, są świadkiem wczesnej epoki kamienia. Jest to wielki grób megalityczny. Cmentarzysko znajduje się w lesie mieszanym bukowo- sosnowym położonym około 0,5 km na wschód od wsi Borkowo. Jest to cmentarzysko megalityczne z całą pewnością z młodszej epoki kamienia. Rozciąga się ono wzdłuż wysokiej, stromej krawędzi wysoczyzny, pomiędzy drogą leśną a podmokłą doliną bezimiennej rzeczki.